ความเดิมตอนที่แล้ว ..ทริป เกาหลีเหนือ ส่งกลับหรือจับขัง..10 days Liberation day tour ตอนที่ 1 กฎเหล็กของการเดินทาง

ในทริปเรา ประกอบด้วย นักท่องเที่ยว ซึ่ง จะแปรสภาพ เป็นนักโทษชั่วคราว 12 คน ล้วนเป็นฝรั่ง ชาวเยอรมัน อเมริกัน อิตาลี เมกซิโก และหญิงไทย สองคน

เรามีไกค์ ชาวอังกฤษ 1 คน ไกค์ ชาวเกาหลีเหนือ ชื่อ คัง 1 คน ล่ามสาว ชาวเกาหลีเหนือ ชื่อ คิม 1 คน ทั้งสองคน มาจากบริษัทเอกชน ของเกาหลีเหนือ ชื่อ บริษัท KTIC
ระบบเอกชนของที่นี่ ไม่เหมือนที่ไหนในโลก ซึ่งจะเล่าให้ฟัง ในคราวต่อไป
เรามีช่างภาพ ชาวเกาหลีเหนือ 1 คน และคนขับรถ ชาวเกาหลีเหนือ อีก 1 คน เรียกว่า ทีมผู้คุม เอ้ย ทีมงาน แน๊นแน่น

ไกค์ กำชับเรา เรื่องกฏ อีกครั้ง กฏแต่ละข้อ โทษหนักเบา ไม่เท่ากัน บางข้อ ก็แค่ถูกยึดของ ถูกลบภาพ แต่บางข้อ ถ้าฝ่าฝืน อาจต้องอยู่ยาวที่นั่น
ไกค์บอกว่า ถ้าเราทำผิดกฏ ถ่ายภาพ ที่ห้ามถ่ายมาเผยแพร่ ให้ทางเกาหลีเหนือ เสียหาย ไกค์ จะเป็นคนแรก ที่ถูกทำโทษ และมีไกค์จำนวนหนึ่ง ที่ต้องรับโทษไปบ้างแล้ว ในครั้งที่ ช่างภาพชาวฝรั่งเศส หลุดเข้าไป แล้วนำภาพส่งรายการสารคดี

กฎทุกข้อ ไม่ใช่กฏที่ไกค์ตั้งขึ้น แต่เป็นกฎที่ทางรัฐบาล เป็นคนตั้ง และคนตรวจเชค ก็คือเจ้าหน้าที่ตรวจสอบ ก่อนที่เราจะเดินทาง ออกจากประเทศ ไม่ใช่ไกค์ และการตรวจ เป็นการสุ่มตรวจ ก็เหมือนถูกหวย ถ้าสุ่มโดน
ขอข้ามเรื่องอาหารไปก่อน เพราะอยากเล่าแยก เป็นเรื่องๆไป
รถบัส ที่จะเป็นเหมือนคุกเคลื่อนที่ สำหรับเรา 10 วัน พาเราเดินทาง จากในเมือง ไปยังถนน สายหลัก จากพยองยาง ไปยังเมืองเคซอง ซึ่งถนนเส้นนี้ ครั้งหนึ่ง เคยเชื่อมต่อ ไปสู่ กรุงโซล เกาหลีใต้
วันแรกที่ไปถึง เราตื่นเต้นมาก มองคนเขาเดินไปเดินมา ดีใจยังกับได้เห็นหมึแพนด้า มองเห็นบ้านเมืองเขา แล้วก็รู้สึกแปลกใจ มันไม่ได้เป็นเหมือนที่ใครๆเล่ามา ไม่ได้เหมือน ที่เราคิดเอาไว้เลย

พยองยาง เป็นเมืองหลวง ที่มีแม่น้ำไหลผ่าน มีตึกสูง ถนนกว้าง มีเลนจักรยาน รถส่วนตัวบนถนน หรือมอเตอร์ไซค์ มีบ้างประปราย แต่ไม่เยอะ
สองข้างทาง ประชาชน ชาว DPRK หรือ เกาหลีเหนือ แต่งตัว เหมือนคนจีนสมัยราว10-20 ปีที่แล้ว บ้างเดิน บ้างปั่นจักรยาน
ป้ายรถเมล์ คือจุด ที่มีความแออัดของพลเมือง มากที่สุด
ที่เกาหลีเหนือ ยังใช้รถราง ไฟฟ้า สายเปลือย หรือที่เรียกว่า รถแทรมป์ เหมือนสมัยสงครามโลก
ผู้คนที่นี่ ส่วนมาก ตัวไม่สูง ไม่อ้วน ผู้ชายวัยกลางคน ผิวกร้านคล้ำแดด ผู้ชายวัยรุ่น เหมือนผู้ชายจีนทั่วไป ผู้หญิง มีทั้งแบบ หน้าคล้ำแดด และแบบ ผิวขาวสวยใส หุ่นดี
เวลาเดิน ต่างคน จะไม่พูดคุย หัวร่อต่อกระซิกกัน ไม่ตะโกน ไม่ทำเสียงดัง จะตั้งใจเดิน หรือตั้งใจไปยังจุดหมาย ด้วยใบหน้าเรียบเฉย เหมือนวิถีแห่งคนเมือง
หลายคนมองนักท่องเที่ยวด้วยสายตาไม่สู้เป็นมิตร
แต่ส่วนมากจะหลีกเลี่ยง ไม่อยากยุ่งเกี่ยว กับพวกเรา
และมักปฏิเสธ การถูกถ่ายรูป จากนักท่องเที่ยว

นี่คือสิ่งที่พบเห็น ในช่วงแรก บริเวณเมืองหลวง นกไม่ได้ ตั้งใจจะ นำเสนอ ในทางลบ นะคะ แต่จะนำเสนอ ในความจริง ทุกสิ่ง ที่ไปพบเห็นมา

ในความรู้สึกของนกคือ เมือง พยองยาง หรือเปียงยาง สะอาด สงบ ปลอดภัย ไร้มลพิษ เป็นเมือง สวยงาม แม้ผู้คนตามท้องถนน ดูไร้อารมณ์ตอบสนอง แต่นั่น ไม่ได้หมายถึงทั้งหมด ที่พบเห็นมา นก อยู่ที่พยองยาง 7 วัน และได้ออก ต่างจังหวัด อีก 3 วัน มาดูกันถึงความแตกต่าง และวิถีการดำรงชีวิต ของคนที่นั่น ว่าเค้าอยู่ กันยังไง ในตอนต่อๆไป จะทยอยอัพ ให้เรื่อยๆค่ะ