ความสูงเริ่มเพิ่มมากขึ้น หนุ่มชาวสเปนที่เดินผ่านฉันไป เริ่มควักเอา ใบโคคา ตากแห้งออกมาแบ่ง ให้แฟนสาวเคี้ยว .. ด้วยระดับความสูง สามพันกว่า โอกาสเกิด โรคแพ้ความสูง หรือ Altitude sickness มีแน่ๆ พ่อหนุ่ม เลยควักใบโคคา ออกมาเคี้ยว ป้องกันเอาไว้ ส่วนฉัน ฉันกินยา Diamox เอาไว้แล้ว ตั้งแต่เมื่อเช้า..
ฉันค่อยๆเดิน เท้าต่อเท้า.. ไม่หยุดพัก ..พวกหนุ่มสาว บ้าพลัง ทั้งกลุ่มพ่อฝรั่งหน้าเหมือนอ้นสราวุธ กับ กลุ่มหนุ่มสาว ชาวบราซิล และกลุ่ม ที่มาจากยุโรป ที่จ้ำพรวดๆ เริ่มหยุดพัก ส่วนฉัน กับน้องสาว ค่อยๆ เดินช้าๆ บรรยากาศ เหมือน เต่ากับกระต่าย ทุกครั้ง ที่คนพวกนั้นเจอว่า พวกฉัน เดินตามจนทัน และจะแซง เป็นอันต้องรีบลุกพรวด แล้วจ้ำอ้าว หนีพวกฉัน ไปต่อหน้าต่อตา เหมือนว่า จะเสียศักดิ์ศรี แพ้ นังเอเชีย ตัวเล็กๆ นี่ไม่ได้.. ทุกครั้งที่ คนพวกนั้นลงนั่งพัก ฉัน ก็จะตามทัน ซะทุกครั้ง หลายครั้ง ที่คนพวกนั้น หันมามองหน้าพวกฉัน แบบสงสัย ว่านังเต่าเนี่ย เดินทัน ได้ยังไง..
คู่ ที่ทำให้ฉัน ประทับใจ ที่สุด คือ คู่ สามีภรรยา สูงวัย อายุ อานาม น่าจะ เข้าเลข 6เป็นฝรั่งสองคนที่สู้สุดใจ ฉันสัมผัสได้ว่า ลุงกับป้า เหนื่อยมาก แต่ก็ยัง กัดฟัน เดิน ต่อไป ฉันค่อยๆ เดิน ผ่านคนทั้งสอง ไปอย่างช้าๆ พร้อมโบกมือ ทักทาย.
หลังความพยายาม เกินครึ่งค่อนวัน ของฉัน ใกล้จะถึงเฮือกสุดท้าย .. ข้างหน้า นั่น ยอดผู้หญิงตาย.. มองเห็นคนตัวเล็กเท่า มด ยืนโบกไม้โบกมือ อยู่ก่อนแล้ว.. แน่นอนว่า ใกล้ตา แต่ไกลตีน .. จากระยะทางที่เห็นข้างหน้า น่าจะต้องเดินอีกราว เกินครึ่งชั่วโมง ถึงจะไปถึง แต่ก็ ดีกว่าไม่เห็นอะไรเลย..
ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ ดื่มน้ำในขวด ที่พกมา .. การเดินที่สูง การดื่มน้ำเยอะๆ เป็นสิ่งสำคัญ มาก เพื่อไม่ให้เลือดข้น จนจับออกซิเจน ไปใช้ไม่เพียงพอ
หลัง 7ชั่วโมง อันยาวนาน ผ่านไป ฉันลากสังขาร ที่ใกล้หมดแรง ขึ้นมาถึงยอด ของDead woman 4215 เมตร จากระดับน้ำทะเล. ในที่สุด ก็ขึ้นมาถึง เสียงปรบมือ ต้อนรับ คนที่ขึ้นมาถึง เกรียวกราว..ความเหนื่อย ความลำบาก ความท้อ หมดลงอย่างน่าแปลกใจ ความรู้สึกคือ ฉันทำสำเร็จแล้ว .. ทำสำเร็จแล้ว…