หลังเดินรอบขนส่งไปหลายรอบ กลับไปนั่งอีกหลายครั้ง รถก็มา .. รถที่ว่า ฉันถามย้ำแล้วย้ำอีกนะว่านั่งสบายไหม ไม่จอดระหว่างทางนะ เปิดแอร์ใช่ไหม .. ทุกอย่างเป็นไปตามนั้น เพียงแต่.. มันเป็นรถตู้..

ถ้าได้นั่งสบายก็ไม่เป็นไร ฉันคิด ดีซะอีกจะได้ไปส่งถึงโรงแรมเลย ไม่ต้องลงที่ขนส่ง แล้ว ต้องลำบากหาแท็กซี่ไปโรงแรมกลางดึกอีกต่อหนึ่ง

ทางไป Bagan จาก Mandalay ก็ไม่ใช่ป่าเขา ไม่ได้ลำบากอะไร แต่ระยะทาง แค่ 200 กว่ากิโล เราใช้เวลาเดินทางร่วมห้าชั่วโมง  เพราะเขาหยุดจอดไปตลอดทาง เพื่อจ่ายค่าผ่านทาง.. ตลอดทางจริงๆ..

ตอนใกล้ค่ำ รถตู้มีหยุดให้ทำธุระส่วนตัว .. ต่างคนต่างหลบมุมเข้าที่กำบัง กลางทุ่งนา.. เวลาเดินต้องคอยระวัง กลัวว่าจะเหยียบโดนกับระเบิดของคนก่อนๆ กลิ่นปัสสาวะแห้งลอยมาเป็นระยะ.. แค่พอกรุ่นๆว่ามีคนเคยทำอะไรเอาไว้..

สี่ทุ่ม รถตู้เข้ามาถึงเขตเมือง Bagan เก่า .. เจดีย์เรียงรายเต็มสองข้างทาง บางเจดีย์ที่ใหญ่ๆมีไฟประดับ เรืองรอง เปล่งแสง อยู่ในความมืด ..เหมือนหลุดเข้าไปอีกอาณาจักรหนึ่ง อีกมิติหนึ่ง …

พวกฉันพักที่ Bagan ใหม่ .. เป็นสถานที่ที่เอาไว้รองรับนักท่องเที่ยว. ซึ่งต้องผ่าน Bagan เก่ามาอีกนิดหนึ่ง ที่นี่เขาจัดเมืองไว้เป็นสัดส่วน ค่อนข้าง สวยงาม เพราะจะให้คนเข้าไปรุกล้ำสร้างบ้าน หรือโรงแรม ในเขตโบราณสถาน มันคงไม่เหมาะ

สี่ทุ่ม ร้านอาหารในเขต Bagan ใหม่ยังเปิดอยู่ ร้านที่ขายเหล้า หรือเบียร์ก็ยังเปิดขายกันเป็นปกติ .. ฉันเช็คอินเข้าที่พัก .สั่งอาหารที่ที่พักมารับประทาน การเดินทางอันแสนยาวนานได้จบลงแล้ว.. คงต้องรีบเข้านอน พักผ่อน เพื่อพรุ่งนี้จะได้ตื่นขึ้นมาสำรวจเมือง Bagan หรือพุกาม ว่าสวยงามดั่งคำร่ำลือขนาดไหน.

ช่วงเช้า ฉันเดินออกไปสอบถามเรื่องบอลลูน ได้ความว่าจะทำกันแต่ในหน้าหนาวเท่านั้น ฉันขอแผนที่ของ Bagan ทั้งเก่าและใหม่ .. เดินไปเช่ารถมอเตอร์ไซค์สกู๊ตเตอร์ไฟฟ้า ที่ด้านหน้าโรงแรม.. ราคาค่าเช่าราววันละ 4,000-5,000 จั๊ด ไม่จำกัดเวลา ไม่จำกัดชั่วโมง

ฉันตรวจเช็คร้านอาหารที่เขาแนะนำ ร้านที่ใกล้และน่าสนใจที่สุดชื่อร้าน SHWE OU Food Garden มีไอศครีม homemade กับอาหาร ทั้งไทยทั้งพม่า รสชาติถือว่า พอทานได้ ณ สถานการณ์แบบนี้